EΓΕΡΘΗΤΟΥ!!!!!

Με την είσοδο της ναζιστικής αυγής αυτές οι εκλογές μπορούν να χαρακτηριστούν της βίας, με το νόμο του Πάκη και της νοθείας. Επιστροφή στο 1961

Τα εκλογικά αποτελέσματα βέβαια δεν κρίνονται την επόμενη μέρα. Κρίνονται πολλές μέρες, μήνες ή και χρόνια μετά.

Και γω τρομάζω με τον μπαμπουίνο που φωνάζει «εγέρθητου». Από την άλλη παίρνω θάρρος από αυτόν που δεν «εγέρθητου» αλλά σηκώθηκε κι έφυγε.

Υπάρχουν 400.000 μπαμπουίνοι σε αυτή τη χώρα; Πιθανόν να υπάρχουν και περισσότεροι. Το καλό είναι ότι μετρηθήκαμε και είμαστε ακόμη περισσότεροι.

Ο μπαμπουίνος δεν ξέρω αν μπορεί να είναι μπαμπούλας. Μπαμπούλας είναι το ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι. Διαλύεται το κοινωνικό κράτος, η πρόνοια, καθετί που δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας λογικό είναι ο μπαμπουίνος ως μπράβος, γιατί ως τέτοιος εξελέγει να αποτελεί μια λύση.

Μπαμπούλας είναι ο Πάκης και όσοι ψήφισαν τον εκλογικό νόμο που δίνει στο κόμμα που παίρνει 8% τρεις έδρες και σε αυτό που παίρνει 19% μία, πχ Ηράκλειο. Μπαμπούλας είναι η Β’ Αθηνών που το 12% εκλέγει 14 έδρες και το 22% εκλέγει 9. Ακόμα ένας μπαμπούλας είναι ότι 19,03% του εκλογικού σώματος ΔΕΝ εκπροσωπείται στο νέο κοινοβούλιο. Συνέπεια όλων αυτών η διάρρηξη των σχέσεων αντιπροσώπευσης – εκλογικού σώματος.

Όλα αυτά είναι μπαμπούλες. Όλα αυτά με τρομάζουν και μένα όσο και σένα.

Ας δούμε τι ΔΕΝ με τρομάζει τώρα. Και νομίζω πως δεν πρέπει να τρομάζει κανέναν. Δεν με τρομάζει η προοπτική των νέων εκλογών. Νέων εκλογών με λιγότερους ή και καθόλου μπαμπούλες. Με απλή αναλογική. Αυτό εξανεμίζει τον μπαμπούλα της διάρρηξη των σχέσεων αντιπροσώπευσης – εκλογικού σώματος.

Για τον άλλον μπαμπούλα τώρα. Τον μπαμπούλα του «εγέρθητου» και του «βένι βίντι βίκυ» δεν θα του κάνουμε τη χάρη να τον αντιμετωπίσουμε στο Γράμμο και το Βίτσι αλλά παντού. Στο μετρό, στο λεωφορείο, στη δουλειά, στην ουρά στο ταμείο ανεργίας, στη γειτονιά. Μπορεί αυτός σε άψογα μπαμπουινικά να ουρλιάζει «Εγέρθητου», εσύ και εγώ μπορούμε να πούμε πολλά περισσότερα.